Beschrijving: The Faded Flower: geregisseerd door Ivan Abramson. Met Marguerite Snow, Rose Coghlan, Arthur Donaldson, Alma Hanlon. De oudere miljonair-weduwnaar Wilbur Mason, vader van enig kind Anne, doet een aanzoek aan zijn stenograaf Lillian Hill, die hem accepteert omdat hij verklaart dat hij zijn fortuin zal besteden aan het herstellen van het gezichtsvermogen van haar blinde moeder. In aanwezigheid van de worstelende toneelschrijver Henry Parker stelt Lillian Mason voor aan haar moeder als haar toekomstige echtgenoot. Parker, die denkt dat hij verliefd is op Lillian, stelt zich voor dat zijn hart gebroken is. Na de huwelijksreis van de Masons schakelde Mason een gerenommeerde specialist in wiens operatie op mevrouw Hill niet succesvol is. Lillian realiseert zich nu helaas dat haar offer tevergeefs was en wordt koud tegenover Mason. Twee jaar later ontmoeten Lillian en Anne Parker, over wiens grote succes ze hebben gelezen. Parker en Anne worden verliefd; op voorstel van Anne nodigt Lillian hem uit om bij hen langs te komen. Dat doet hij, in de hoop Anne te zien, maar vindt Lillian alleen. Ze geeft hem een ​​roos uit de rozen die Mason die ochtend voor haar heeft geplukt, omdat hij wist dat ze van ze hield. Mason ziet dit gebaar ongezien en concludeert dat Lillians liefde voor Parker de oorzaak is van haar onverschilligheid jegens hem. Zijn jaloerse woede wordt onbeheersbaar en hij maakt zijn aanwezigheid bekend en beveelt Parker het huis te verlaten nadat hij de roos die Lillian hem gaf uit diens jas heeft gescheurd. Mason beschuldigt Lillian daarna herhaaldelijk ervan vals tegen hem te zijn en verliefd op Parker. Parker ontmoet Anne en vergezelt haar naar de poort van haar huis, waar ze hem achterlaat. Mason die hem daar alleen ontdekt, gelooft dat Parker Lillian clandestien heeft ontmoet, die hij later verwijt, terwijl hij haar opnieuw de roos voorhoudt. Lillian wordt, als gevolg van Masons beschuldigingen, verdrietig en ziek. Moedeloos verlaat ze het huis van haar man en keert terug naar haar moeder, waar ze verwelkt als rozen in de herfstwind. Mevrouw Hill vreest voor het leven van haar dochter en gaat naar Mason, die ontroerd is door haar diepbedroefde en gekwelde aantrekkingskracht. Hij vergezelt haar, berouwvol en berouwvol, naar Lillians bed, dat hij op tijd bereikt om met haar uitademende adem de gratie te ontvangen waarvoor hij smeekt en om de dokter haar dood te horen verklaren. Gek van verdriet, terwijl hij nauwelijks de woorden van de dokter hoort, staat Mason op het punt de sprei van Lillians gezicht te tillen als hij verlamd raakt. Later huilt hij bij hem thuis in het geheim bij het zien van de inmiddels vervaagde roos die voor hem een ​​symbool van Lillian is geworden. Hij heeft berouw over zijn fout en vraagt ​​Anne om Parker te laten komen en stemt in met hun huwelijk. Door zijn geweten geplaagd, gunt Masons overweldigende wee hem geen rust, en hij gaat midden in de nacht naar de begraafplaats van Lillian, met rozen bij zich waar ze tijdens haar leven zo veel van hield, die hij teder over haar stof legt. "Lillian, mijn verwelkte bloem", roept hij uit, "je stierf als martelaar voor mijn ongegronde jaloezie. Moge je ziel vrede vinden in het Koninkrijk der Hemelen."